ادراک گفتار کودکان دبستانی با آسیب شنوایی: بررسی اثربخشی گفتار نشانه ای فارسی

هدف: پژوهش حاضر، بر آن است که تاثیر استفاده از گفتار نشانه ای فارسی را بر توانایی ادراک گفتار کودکان با آسیب شنوایی دبستانی شهر تهران ارزیابی کند. روش: این مطالعه به شیوه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای 16 کودک به عنوان نمونه از بین دانش آموزان 9 تا 12 ساله با آسیب شنوایی عمیق شهر تهران انتخاب شدند.  8 کودک به عنوان گروه آزمایش در یک دوره آموزشی فشرده گفتار نشانه ای 5 ماهه، هر روزه قرار گرفتند. این گروه  با 8 کودک با آسیب شنوایی عمیق دیگر به عنوان گروه کنترل همتاسازی شدند. آزمون ادراک شنیداری(apt-hi)  برای هر دو گروه در پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری، مورد استفاده قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از طرح اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج حاکی از آن است که استفاده از گفتار نشانه ای سبب بهبود چشمگیر ادراک گفتاری گروه آزمایش شده است (05/0p<). اما تفاوت معناداری بین میانگین نمرات درک گفتاری گروه کنترل در سه موقعیت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری مشاهده نشد (05/0p>). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاکی از تاثیر استفاده از گفتار نشانه ای فارسی بر بهبود توانایی ادراک گفتار کودکان با آسیب شنوایی است.